Porady psychologa rodzinnego dla rodziców dotyczące wychowania dzieci.

Dzieci są i rozwijają się pomiędzy skrajnymi poziomami swoich rodziców. W przypadku niekorzystnego poczęcia dzieci (picie, zmęczenie i inne niekorzystne momenty) pojawiają się duże problemy z emocjonalnym i duchowym wychowaniem dzieci. Dawno, dawno temu do poczęcia dochodziło, gdy mężczyzna i kobieta byli na poziomie „miłości”. Mężczyźni zrozumieli, że jeśli nie ma prawdziwej miłości kobiety do mężczyzny, to wraz z pojawieniem się dziecka może się ona nie pojawić przez bardzo długi czas.

Wychowywanie dzieci rozpoczyna się na długo przed ich poczęciem i narodzinami. Na początek rodzice muszą być gotowi na narodziny i wychowanie dziecka. Przygotuj się na moment poczęcia. Wybierz na to odpowiedni moment. I prawidłowo przeprowadzić poczęcie. Nie poczynaj bliźniaków ani trojaczków. Bo kobiecie będzie to trudno znieść i jest to ekonomicznie nieopłacalne.

Skąd pochodzą bliźniaki i inne subtelności w tym samym dziale w postach dla zarejestrowanych użytkowników.

Problem niepłodności pierwszego dziecka czasami po prostu rozwiązuje się z czasem. Aby jednak ustalić, że jest to dokładnie taki problem, wymagana jest konsultacja z psychologiem-analitykiem. Istnieje taka bardzo starożytna gra w szachy, która w pewnym sensie symbolizuje podział ludzi według ich potencjału. Istnieją elementy takie jak pionki, wieże, skoczki, gońce, król i królowa. Jeśli rodzice przez całe życie kojarzą się z wyższymi liczbami, zdarza się, że pierwsze dziecko mogą począć w odstępie 5-7 lat. Zdarza się, że rodzina się rozpada i pozostaje jedynie skonsultować się i poczekać.

Nadając dziecku imię warto pamiętać, że jak nazwiemy statek, tak będzie pływał. Każda nazwa ma swoje zalety i wady, ale są pewne subtelności. Na przykład im więcej sylab w imieniu, tym szersze możliwości realizacji dziecka w życiu.

Dzieci znajdują się i rozwijają pomiędzy skrajnymi poziomami rozwoju swoich rodziców. Nawyki rodziców, zarówno złe, jak i dobre, zamieniają się w wady dzieci. W związku z tym błędy wychowawcze wpływają na pewne cechy charakteru. Jeśli dziecko

• nieustannie krytykowana, uczy się nienawidzić;
• jest wyśmiewana, staje się wycofana;
• umiarkowanie chwalona, ​​uczy się być szlachetna;
• otrzymuje wsparcie, uczy się cenić siebie;
• dorasta w atmosferze wyrzutów, uczy się żyć w poczuciu winy;
• wzrasta w tolerancji, uczy się rozumieć innych;
• wzrasta w uczciwości, uczy się uczciwości;
• dorasta w bezpieczeństwie, uczy się wierzyć w ludzi;
• narasta we wrogości, uczy się być agresywna;
• zakochuje się, uczy się znajdować miłość.

Można wychowywać dzieci poprzez książki, ale każde dziecko potrzebuje specjalnej książki. Już po urodzeniu dziecka warto zgłosić się do psychologa-analityka, aby uzyskać pewne cechy „grupy zawodowej”, temperamentu, „portretu cyfrowego” oraz uzyskać poradę dotyczącą potencjalnych problemów w rozwoju. Jeśli chodzi o rozwój charakteru, ważne jest, aby u niektórych dzieci rozwinęło się miłosierdzie, u innych cierpliwość, wola lub inne cechy.

Opracowanie każdego poziomu zajmuje około siedmiu lat. Młody człowiek pod warunkiem odpowiedniego wychowania może osiągnąć poziom miłości już w wieku 28 lat.

Większość problemów w wychowaniu dzieci przez rodziców wynika z błędów w wychowaniu dzieci. W szczególności w ich przedwczesnym zejściu z poziomu dzieciństwa (6-7 lat) na poziom obsługi i szacunku rodziców. W rezultacie mamy do czynienia z bardzo poważnym problemem infantylizmu dziecięcego.

Większość problemów w wychowaniu dzieci przez rodziców wynika z błędów w wychowaniu dzieci. W szczególności w ich przedwczesnym zejściu z poziomu dzieciństwa (6-7 lat) na poziom obsługi i szacunku rodziców. W rezultacie mamy do czynienia z bardzo poważnym problemem infantylizmu dziecięcego. Wskazówki, jak tego uniknąć.

Zacznij „zapominać”, że Twoje dziecko jest małe. Daj jej pracę w domu jako służąca, zdecyduj zakres jej obowiązków. Zrób to delikatnie: „Jesteś już z nami taki wspaniały, że możemy Ci nawet zaufać zmyć naczynia."

Określ wspólne zainteresowania. Mogą to być zainteresowania poznawcze (ulubione kreskówki, bajki, gry), i życie (dyskusja o problemach rodzinnych).

Zaangażuj dziecko w problemy ekonomiczne rodziny. Stopniowo przyzwyczajaj się do porównywania cen, poruszać się po budżecie rodzinnym (na przykład dawać pieniądze na chleb i lody, komentując kwotę dla tego i innego produktu).

Nie karć, a tym bardziej nie obrażaj dziecka w obecności obcych osób. Szanuj uczucia i myśli dziecko Na skargi otaczających Cię osób, nawet nauczyciela lub wychowawcy, odpowiedz: „Dziękujemy, my zdecydowanie porozmawiajmy na ten temat.”

Naucz swoje dziecko dzielenia się swoimi problemami. Omów z nią powstałe sytuacje konfliktowe rówieśnikami i dorosłymi. Bądź szczerze zainteresowany jej zdaniem, tylko w ten sposób możesz ją ukształtować prawidłowa pozycja życiowa.

Stale rozmawiaj ze swoim dzieckiem. Rozwój mowy jest kluczem do dobrej nauki. Byłeś w teatrze (cyrk, film) - niech opowie, co mu się najbardziej podobało. Słuchaj uważnie, zadawaj pytania dziecko czuło, że jesteś nim zainteresowany.

Odpowiedz na każde pytanie dziecka. Tylko w tym przypadku jej zainteresowanie poznawcze nigdy nie jest zniknie.

Spróbuj chociaż czasem spojrzeć na świat oczami swojego dziecka. Podstawą jest patrzenie na świat oczami drugiego człowieka wzajemne zrozumienie.

Chwal swoje dziecko częściej. Na skargi, że coś nie gra, odpowiadaj: „Jasne zadziała, musisz tylko spróbować jeszcze raz.” Stwórz wysoki poziom nękania. I uwierz, że jest Twoje dziecko może wszystko, wystarczy mu pomóc. Chwała słowem, uśmiechem, wdziękiem i czułością.

Nie buduj swojej relacji z dzieckiem na zakazach. Zgadzam się, że nie zawsze są mądrzy. Zawsze wyjaśnij powody swoich wymagań, jeśli to możliwe, zaproponuj alternatywę. Szacunek do dziecka teraz jest podstawą szacunku wobec Ciebie teraz i w przyszłości.

Na przykład duży odsetek osób, które w dacie urodzenia mają cyfrę „3”, ma problemy ze wzrokiem. Rodziców prawdopodobnie nie będzie obchodziło, do jakiego poziomu spada wzrok dziecka.

Na podstawie danych dotyczących temperamentu i „cyfrowego portretu” psycholog-analityk doradzi, jakie cechy dziecko powinno rozwijać i jakie zawody mogą być dla niego odpowiednie. Często zdarza się, że dziecko po prostu marnuje swoje młode lata i mnóstwo pieniędzy rodziców na zawód, którego nie potrzebuje.