Strony dotyczące psychologii prowadzone są przez ekspertów z pełnym wykształceniem (specjaliści i magistrowie) specjalizujących się w psychologii praktycznej. Ich praca ma na celu indywidualne podejście do każdego klienta i jego pełny rozwój jako jednostki.

Należy zauważyć, że obecnie na całym świecie istnieje ogromne zapotrzebowanie na pomoc psychologiczną. Psycholog praktyczny to specjalista, który potrafi słuchać, słyszeć, analizować, wyciągać wnioski oraz udzielać rekomendacji i sugestii w tej czy innej kwestii. Jedną z podstawowych form pracy jest poradnictwo psychologiczne.

Ta sekcja witryny jest prowadzona przez grupę podobnie myślących ludzi, którzy od wielu lat pracują w dziedzinie technologii informatycznych i psychologii IT. Staramy się rozpatrywać zagadnienia psychologii z punktu widzenia analityki cyfrowej. W sekcjach tej witryny udzielamy odpowiedzi na niektóre pytania interesujące użytkowników witryny.

Kiedyś dwóch autorów tej strony argumentowało na forum znanego serwisu, opierając się na tekstach religijnych, że dziewczyna nie powinna udawać pijaka i go „wychowywać”. Dostali za to ostrzeżenie i blokadę, po czym forum tej strony zostało na długi czas zamknięte. Ta strona powstała, aby dzielić się informacjami dla tych, którzy chcą osiągnąć szczęście i sukces w życiu, nie uniemożliwiając innym zrobienia tego przy użyciu swoich zasobów. On nie jest dla każdego. Aby nie urazić czytelników informacjami podobnymi do rady „że dziewczyna nie powinna wychodzić za pijaka”, większość postów jest ukryta przed niezarejestrowanymi gośćmi.

Znalezienie faceta (dziewczyny) do seksu jest łatwe. Trudno jest znaleźć faceta (dziewczynę) godnego zostania mężem (żoną). Ukochana i kochająca kobieta lub mężczyzna. Miłość płynąca z serca pragnie wzajemności. Miłość bez wzajemności przynosi cierpienie. Nie możesz kochać nie mniej i nie bardziej niż siebie. Wtedy wszystko będzie dobrze.

Psycholog udzielając pomocy psychologicznej musi przestrzegać określonych zasad i wymagań. Zasady te są niezbędne, aby świadczenie pomocy psychologicznej było skuteczne, sensowne i społecznie akceptowalne. Do najważniejszych zasad etycznych pomocy psychologicznej zaliczają się:

Przyjazne podejście do klienta mające na celu zapewnienie klientowi spokoju i komfortu. Psycholog musi umieć uważnie słuchać klienta, starając się go zrozumieć. Zapewnij wsparcie psychologiczne i pomoc klientowi, nie osądzając go.

Zorientowanie psychologa na normy i wartości klienta. Dzięki temu klient może być szczery i otwarty.

Zakaz udzielania porad. Psycholog pomimo swojego doświadczenia zawodowego i życiowego oraz wiedzy, nie może udzielić klientowi gwarantowanej porady, w szczególności ze względu na życie klienta i kontekst jego rozwój jest wyjątkowy i nieprzewidywalny. Klient jest głównym ekspertem w swoim życiu. Optymalnie jest, gdy klient korzysta z konsultacji kilku specjalistów i wybiera tych, którzy mu odpowiadają.

Anonimowość. Żadna informacja przekazana przez Klienta psychologowi nie może być przekazana bez jego zgody jakiejkolwiek organizacji lub innym osobom, w tym krewnym czy znajomym.

Podstawowe założenia doradztwa:

• pomaga osobie dokonać wyboru i działać według własnego uznania;
• pomaga nauczyć się nowej formy zachowania;
• przyczynia się do rozwoju osobowości;

Formy udzielania pomocy psychologicznej:

• poradnictwo psychologiczne;
• diagnoza psychologiczna;
• informacje psychologiczne;
• wsparcie psychologiczne;
• wsparcie psychologiczne;
• psychoterapia;
• praca grupowa;
• psychokorekcja.

Profilaktyczne formy udzielania pomocy psychologicznej to poradnictwo, diagnoza, informacja i wsparcie. Te formy pomocy mogą być udzielane zarówno ustnie, jak i pisemnie. Zwłaszcza na etapie diagnostycznym połączenie pisemnych ankiet oraz konsultacji ustnych i pisemnych.

Poradnictwo psychologiczne to zespół działań prowadzonych przez psychologa, których celem jest dostarczenie odbiorcy usług informacji z zakresu zagadnień psychologicznych, wsparcia emocjonalnego, pomocy w podejmowaniu świadomych decyzji oraz ocenie własnych zasobów psychologicznych do zmiany zachowania, rozwój odpowiedzialności za własne zachowanie, samoświadomość i zmiana podejścia do problemu, wzrost odporności na stres i kultury psychologicznej. W procesie doradztwa podkreślana jest odpowiedzialność klienta, czyli uznanie, że niezależna, odpowiedzialna osoba jest zdolna do podejmowania samodzielnych decyzji w odpowiednich okolicznościach, a konsultant stwarza warunki zachęcające klienta do dobrowolnego zachowania. Istotą doradztwa jest „interakcja konsultacyjna” pomiędzy klientem a konsultantem.

Poradnictwo psychologiczne rozwiązuje następujące zadania:

• Wyjaśnienie (wyjaśnienie) problemu, z którym boryka się Klient.
• Badanie osobowości klienta w celu sprawdzenia, czy potrafi on samodzielnie poradzić sobie z własnym problemem.
• Poinformowanie klienta o istocie jego problemu, o stopniu jego wagi.
• Jasne sformułowanie porad i zaleceń dla klienta dotyczących najlepszego rozwiązania jego problemu.
• Udzielenie klientowi dodatkowych praktycznych porad, gdy już zaczął rozwiązywać swój problem.
• Edukacja klienta w zakresie najlepszego zapobiegania występowaniu podobnych problemów w przyszłości.
• Przekazanie przez psychologa klientowi elementarnej, niezbędnej wiedzy i umiejętności psychologicznych.

Diagnostyka psychologiczna — ocena rzeczywistego stanu psychicznego i indywidualnych cech psychologicznych odbiorcy usług, kontrola nad jego stanem psychicznym, określenie potrzeby i optymalnych metod resocjalizacji psychologicznej.

Informacja psychologiczna — informowanie odbiorcy usług w celu zrozumienia prawidłowości funkcjonowania psychiki człowieka, zachowania ludzi w warunkach ekstremalnych, kształtowania umiejętności i metod zarządzania możliwościami własnej psychiki, udzielania samopomocy i pierwszej pomocy psychologicznej innym osobom, a także gotowość i chęć otrzymania w razie potrzeby profesjonalnej pomocy psychologicznej

Wsparcie psychologiczne to system metod i metod społeczno-psychologicznych, których zastosowanie przyczynia się do społeczno-zawodowego samostanowienia jednostki w procesie przywracania jej zdolności, orientacji wartościowych i samostanowienia świadomości, zwiększając jego konkurencyjność i zdolności adaptacyjne, pokonując stresujące i inne sytuacje życiowe oraz zapobiegając kryzysom psychicznym

W młodości większość ludzi jako sposób na osiągnięcie szczęścia wybiera dobrobyt materialny. Kupując lepsze nieruchomości i rzeczy, ludzie są mniej lub bardziej szczęśliwi i usatysfakcjonowani.

Z biegiem czasu niektórzy ludzie zdają sobie sprawę, że istnieje ważniejsza droga do szczęścia. Mianowicie ścieżka rozwoju duchowego, która pozwala osiągnąć wewnętrzne szczęście.

Dzieci są i rozwijają się pomiędzy skrajnymi poziomami swoich rodziców. W przypadku niekorzystnego poczęcia dzieci (picie, zmęczenie i inne niekorzystne momenty) pojawiają się duże problemy z emocjonalnym i duchowym wychowaniem dzieci. Dawno, dawno temu do poczęcia dochodziło, gdy mężczyzna i kobieta byli na poziomie „miłości”. Mężczyźni zrozumieli, że jeśli nie ma prawdziwej miłości kobiety do mężczyzny, to wraz z pojawieniem się dziecka może się ona nie pojawić przez bardzo długi czas.

Wychowywanie dzieci rozpoczyna się na długo przed ich poczęciem i narodzinami. Na początek rodzice muszą być gotowi na narodziny i wychowanie dziecka. Przygotuj się na moment poczęcia. Wybierz na to odpowiedni moment. I prawidłowo przeprowadzić poczęcie. Nie poczynaj bliźniaków ani trojaczków. Bo kobiecie będzie to trudno znieść i jest to ekonomicznie nieopłacalne.

Skąd pochodzą bliźniaki i inne subtelności w tym samym dziale w postach dla zarejestrowanych użytkowników.

Problem niepłodności pierwszego dziecka czasami po prostu rozwiązuje się z czasem. Aby jednak ustalić, że jest to dokładnie taki problem, wymagana jest konsultacja z psychologiem-analitykiem. Istnieje taka bardzo starożytna gra w szachy, która w pewnym sensie symbolizuje podział ludzi według ich potencjału. Istnieją elementy takie jak pionki, wieże, skoczki, gońce, król i królowa. Jeśli rodzice przez całe życie kojarzą się z wyższymi liczbami, zdarza się, że pierwsze dziecko mogą począć w odstępie 5-7 lat. Zdarza się, że rodzina się rozpada i pozostaje jedynie skonsultować się i poczekać.

Nadając dziecku imię warto pamiętać, że jak nazwiemy statek, tak będzie pływał. Każda nazwa ma swoje zalety i wady, ale są pewne subtelności. Na przykład im więcej sylab w imieniu, tym szersze możliwości realizacji dziecka w życiu.

Dzieci znajdują się i rozwijają pomiędzy skrajnymi poziomami rozwoju swoich rodziców. Nawyki rodziców, zarówno złe, jak i dobre, zamieniają się w wady dzieci. W związku z tym błędy wychowawcze wpływają na pewne cechy charakteru. Jeśli dziecko

• nieustannie krytykowana, uczy się nienawidzić;
• jest wyśmiewana, staje się wycofana;
• umiarkowanie chwalona, ​​uczy się być szlachetna;
• otrzymuje wsparcie, uczy się cenić siebie;
• dorasta w atmosferze wyrzutów, uczy się żyć w poczuciu winy;
• wzrasta w tolerancji, uczy się rozumieć innych;
• wzrasta w uczciwości, uczy się uczciwości;
• dorasta w bezpieczeństwie, uczy się wierzyć w ludzi;
• narasta we wrogości, uczy się być agresywna;
• zakochuje się, uczy się znajdować miłość.

Można wychowywać dzieci poprzez książki, ale każde dziecko potrzebuje specjalnej książki. Już po urodzeniu dziecka warto zgłosić się do psychologa-analityka, aby uzyskać pewne cechy „grupy zawodowej”, temperamentu, „portretu cyfrowego” oraz uzyskać poradę dotyczącą potencjalnych problemów w rozwoju. Jeśli chodzi o rozwój charakteru, ważne jest, aby u niektórych dzieci rozwinęło się miłosierdzie, u innych cierpliwość, wola lub inne cechy.

Opracowanie każdego poziomu zajmuje około siedmiu lat. Młody człowiek pod warunkiem odpowiedniego wychowania może osiągnąć poziom miłości już w wieku 28 lat.

Większość problemów w wychowaniu dzieci przez rodziców wynika z błędów w wychowaniu dzieci. W szczególności w ich przedwczesnym zejściu z poziomu dzieciństwa (6-7 lat) na poziom obsługi i szacunku rodziców. W rezultacie mamy do czynienia z bardzo poważnym problemem infantylizmu dziecięcego.

Większość problemów w wychowaniu dzieci przez rodziców wynika z błędów w wychowaniu dzieci. W szczególności w ich przedwczesnym zejściu z poziomu dzieciństwa (6-7 lat) na poziom obsługi i szacunku rodziców. W rezultacie mamy do czynienia z bardzo poważnym problemem infantylizmu dziecięcego. Wskazówki, jak tego uniknąć.

Zacznij „zapominać”, że Twoje dziecko jest małe. Daj jej pracę w domu jako służąca, zdecyduj zakres jej obowiązków. Zrób to delikatnie: „Jesteś już z nami taki wspaniały, że możemy Ci nawet zaufać zmyć naczynia."

Określ wspólne zainteresowania. Mogą to być zainteresowania poznawcze (ulubione kreskówki, bajki, gry), i życie (dyskusja o problemach rodzinnych).

Zaangażuj dziecko w problemy ekonomiczne rodziny. Stopniowo przyzwyczajaj się do porównywania cen, poruszać się po budżecie rodzinnym (na przykład dawać pieniądze na chleb i lody, komentując kwotę dla tego i innego produktu).

Nie karć, a tym bardziej nie obrażaj dziecka w obecności obcych osób. Szanuj uczucia i myśli dziecko Na skargi otaczających Cię osób, nawet nauczyciela lub wychowawcy, odpowiedz: „Dziękujemy, my zdecydowanie porozmawiajmy na ten temat.”

Naucz swoje dziecko dzielenia się swoimi problemami. Omów z nią powstałe sytuacje konfliktowe rówieśnikami i dorosłymi. Bądź szczerze zainteresowany jej zdaniem, tylko w ten sposób możesz ją ukształtować prawidłowa pozycja życiowa.

Stale rozmawiaj ze swoim dzieckiem. Rozwój mowy jest kluczem do dobrej nauki. Byłeś w teatrze (cyrk, film) - niech opowie, co mu się najbardziej podobało. Słuchaj uważnie, zadawaj pytania dziecko czuło, że jesteś nim zainteresowany.

Odpowiedz na każde pytanie dziecka. Tylko w tym przypadku jej zainteresowanie poznawcze nigdy nie jest zniknie.

Spróbuj chociaż czasem spojrzeć na świat oczami swojego dziecka. Podstawą jest patrzenie na świat oczami drugiego człowieka wzajemne zrozumienie.

Chwal swoje dziecko częściej. Na skargi, że coś nie gra, odpowiadaj: „Jasne zadziała, musisz tylko spróbować jeszcze raz.” Stwórz wysoki poziom nękania. I uwierz, że jest Twoje dziecko może wszystko, wystarczy mu pomóc. Chwała słowem, uśmiechem, wdziękiem i czułością.

Nie buduj swojej relacji z dzieckiem na zakazach. Zgadzam się, że nie zawsze są mądrzy. Zawsze wyjaśnij powody swoich wymagań, jeśli to możliwe, zaproponuj alternatywę. Szacunek do dziecka teraz jest podstawą szacunku wobec Ciebie teraz i w przyszłości.

Na przykład duży odsetek osób, które w dacie urodzenia mają cyfrę „3”, ma problemy ze wzrokiem. Rodziców prawdopodobnie nie będzie obchodziło, do jakiego poziomu spada wzrok dziecka.

Na podstawie danych dotyczących temperamentu i „cyfrowego portretu” psycholog-analityk doradzi, jakie cechy dziecko powinno rozwijać i jakie zawody mogą być dla niego odpowiednie. Często zdarza się, że dziecko po prostu marnuje swoje młode lata i mnóstwo pieniędzy rodziców na zawód, którego nie potrzebuje.

Aby stworzyć dobrą rodzinę, trzeba być „dobrym” egoistą i starać się wybrać możliwie najlepszego partnera w parze. Najlepszy pod względem cech duchowych, charakteru i innych cech. Aby dzieciom było później lepiej.

Porady dotyczące rozwijania szacunku i miłości „między mężem i żoną powinna panować miłość, przyjaźń, szacunek i cielesne pożądanie”. Jeśli między ludźmi istnieje tylko cielesne pożądanie, jest to związek bardzo niestabilny. Pasja żyje najwyżej trzy lata. Tylko wartości materialne mogą przez jakiś czas utrzymać taką relację.

Wyższy poziom relacji, gdy małżonkowie są przyjaciółmi. Uważa się, że najlepszą opcją na założenie rodziny jest sytuacja, gdy para zaczyna od przyjaźni, a następnie, po błogosławieństwie rodziców, przechodzi na seks.

Jeszcze wyższy poziom, gdy małżonkowie okazują szacunek. Szacunek, przyjaźń i seks dają później możliwość rozwinięcia uczucia zwanego miłością. Prawdopodobieństwo zbudowania relacji na poziomie szacunku nie przekracza 20%. Ale na tym poziomie relacji niewielu jest „śmiałków” na poziomie 3-4, którzy są gotowi stracić szacunek, przyjaźń i płeć swojego partnera w imię wątpliwej przyjemności.

Aby dokonać właściwego wyboru, potrzebna jest wiedza, doświadczenie i mądrość wieków. „Lepiej jest dwóch niż jeden, bo mają dobrą zapłatę za swoją pracę, a jeśli upadną, jeden podniesie przyjaciela!” (Kaznodziei 4:9). Pieśń Pieśń śpiewa o przyjaźni w małżeństwie „Ten a taki jest moim ukochanym, ten a taki jest moim przyjacielem” (5, 16).

Rady psychologa rodzinnego dla dziewcząt dotyczące problemów w relacjach z rówieśnikami „pamiętajcie o poważnym problemie infantylizmu u młodych ludzi”. Z reguły nie ponoszą odpowiedzialności. Namiętność, czyli seks, nie jest miłością. Przemija, ale mija też najcenniejsza rzecz, jaką dziewczyna ma dla mężczyzny – młodość. „Pasja nie może przyjaźnić się z głęboką miłością. Jeśli tak, to nie będą długo razem” – napisał Omar Khayyam.

Problem męskiego infantylizmu z roku na rok staje się coraz poważniejszy. Powody są różne: jedynak, wychowanie bez ojca, wychowanie przez babcię. Głównym powodem jest wychowanie bez wiedzy, jak to zrobić poprawnie. Dziewczęta i kobiety powinny pamiętać, że głównym problemem infantylizmu jest brak odpowiedzialności u młodych ludzi.

Podstawową tajemnicą jest to, że każda osoba znajduje się na pewnym poziomie rozwoju xcharakter i takie przymioty duchowe jak: zaufanie, uczciwość, szacunek, miłość. W najprostszej wersji rodziny składającej się z dwóch osób, jedna z nich jest zwykle co najmniej minimalnie wyższa od drugiej. A czasami jest znacząca różnica i wtedy ten, który jest o poziom niższy, ściąga w dół tego, który jest o poziom wyższy. Tam, gdzie jest miłość i szacunek, następuje wyrównywanie poziomów poprzez podniesienie poziomu niskiego do średniego i wyższego. Gdzie nie ma miłości i szacunku, jest przemoc.

Mężczyzna powinien kochać swoją żonę jak siebie samego. Żona powinna darzyć męża prawdziwym szacunkiem. Poniżej tego poziomu bardzo trudno jest stworzyć szczęśliwą rodzinę.

Porady psychologa dotyczące optymalnej różnicy wieku między mężem a żoną - najlepsza różnica wieku między mężem a żoną to 7-14 lat. W takim przypadku łatwiej jest pokonać okresy kryzysowe, zwłaszcza kryzys trwający 40 lat. Wiadomo, że kryzys ten obejmuje okres 40-50 lat u prawie 66% kobiet i mężczyzn. W przypadku różnicy 10 lat mężczyzna wchodzi w kryzys w wieku 40 lat, jego żona ma 30 lat, a dzieci nie więcej niż 10 lat. Ten format rodziny daje mu siłę, aby go ominąć. Potem, w wieku 40 lat, żona wchodzi w kryzys. Wiele kobiet stoi w obliczu kolejnego kryzysu. Dzieci są już duże. Mąż rozpoczyna wtedy bardzo dobry 12-letni okres i pomaga swojej żonie przejść przez jej dwie siwe smugi.

Jeśli różnica jest niewielka, mamy do czynienia z sytuacją, w której dwie osoby wchodzą w kryzys. Dzieci są duże. I jest luka. Zwykle potencjał czysto seksualny pary w tym samym wieku jest lepszy niż przy różnicy 14 lat.

Dla mężczyzn najlepszy okres na wybór żony to 25-33 lata. Po 30 latach zaczynają się problemy z poszukiwaniami. Zaczynają szukać wśród siedemnastoletnich dziewcząt, a wciąż myślą o rówieśnikach. W rezultacie normalni mężczyźni o przyzwoitych dochodach i warunkach życia cieszą się stabilnym życiem samotnym.

Najwyższym poziomem harmonii w rodzinie jest wzajemna miłość. Przydatne rady psychologa rodzinnego dla kobiet i mężczyzn na temat miłości „do wzajemnej miłości potrzebne są dwa serca i dwie energie, męska i żeńska”. Pytanie tylko, jak otworzyć serce i napełnić je energią miłości. Miłość mężczyzny daje siłę młodości i piękna kobiecie, a miłość kobiety daje siłę i sukces mężczyźnie. Aby osiągnąć wzajemną miłość, potrzebna jest wiedza.

Ważną tajemnicą jest psychologiczna technologia równoważenia cech miłości i egoizmu. Nawet starożytni filozofowie pisali, że trudno jest postępować z kobietami, dziećmi i służącymi. Kiedy się do nich zbliżasz, stają się nieposłuszni, a kiedy się oddalasz, narzekają. Rada psychologa rodzinnego dla rodziców na temat równowagi między miłością a egoizmem: „nie „wpompuj” egoizmu w swoje dzieci i bliskie ci osoby”. Poszukaj punktu oddalającego uczucia.

Psychologowie identyfikują kilka kluczowych oznak wskazujących, że przyjaźń jest prawdziwa:

1. Osoba obok ciebie okazuje współczucie; 2. Przyjaciel jest przy Tobie w trudnych czasach; 3. Jesteś akceptowany ze wszystkimi swoimi wadami; 4. Twoje zwycięstwa są celebrowane razem z tobą; 5. Twoje osobiste granice są szanowane; 6. Zawsze znajdą dla Ciebie czas; 7. Twoje sekrety nie są udostępniane innym; 8. Twój przyjaciel jest dla Ciebie wsparciem; 9. Możesz po prostu milczeć;

Prawdziwi przyjaciele wiedzą, kiedy dać Ci przestrzeń, a kiedy tam być. Potrafią wyczuć, kiedy przeżywasz trudny okres, i oferują swoje wsparcie i zrozumienie bez oceniania. Dlatego zwracaj uwagę na tych, którzy są przy Tobie w najgorszych chwilach. Prawdziwi przyjaciele nie oczekują od Ciebie doskonałości, doceniają Cię za to, kim jesteś. Nie tylko Cię tolerują, ale akceptują Twoje wady, rozumiejąc, że są częścią Twojej osobowości. Poszanowanie granic osobistych jest ważną częścią każdego zdrowego związku, w tym przyjaźni. Prawdziwi przyjaciele szanują Twoją przestrzeń osobistą, Twoje potrzeby i Twoje granice. Wszyscy żyjemy intensywnie. Ale prawdziwy przyjaciel zawsze znajdzie sposób, aby znaleźć dla ciebie czas, bez względu na to, jak napięty jest jego harmonogram. Prawdziwa przyjaźń opiera się na zaufaniu, a dużą częścią tego zaufania jest świadomość, że Twoje sekrety pozostaną bezpieczne. Z prawdziwym przyjacielem możesz być sobą. Nie będziesz czuł potrzeby ciągłego rozmawiania – jeśli chcesz zachować ciszę, oni umilkną razem z tobą. Prawdziwi przyjaciele mogą sprowadzić nas z nieba na ziemię, pomóc nam spojrzeć na sprawy z innej perspektywy i poradzić sobie z problemami życiowymi. Posiadanie w życiu kogoś, kto może pomóc Ci stawić czoła wyzwaniom życiowym, nie tylko łagodzi stres, ale także wzmacnia Twoją zdolność radzenia sobie z tymi wyzwaniami.

Wielki psycholog przeszłości tak pisał o wyborze przyjaciół: „Wieś, w której króluje miłość, jest piękna. Jeśli wybierając miejsce nie osiedlimy się tam, gdzie króluje miłość, to gdzie będziemy mogli zdobyć inteligencję?” Osoba wybiera swoje otoczenie, przyjaciół i właściwie przyszłość. Jest takie mądre powiedzenie, które mówi: „Pokaż mi swoich przyjaciół, a powiem ci, kim jesteś”

Mądrość wieków mówi, że jeśli wyróżnimy trzy najważniejsze cechy, otrzymamy trzy typy dobrych i złych przyjaciół. Przydatni przyjaciele to przyjaciel bezpośredni, przyjaciel szczery i przyjaciel, który wiele słyszał. Szkodliwi przyjaciele to przyjaciele obłudni, przyjaciele pochlebni i przyjaciele gadatliwi. Przydatna rada Wielkiego Starożytnego Psychologa Konfucjusza na temat wyboru przyjaciół: „dlatego na pierwszym miejscu stawiaj lojalność i szczerość, nie przyjaźnij się z ludźmi gorszymi od ciebie, a jeśli popełnisz błąd, nie bój się go poprawić się."

Zygmunt Freud, twórca psychoanalizy, uznał zdolność do kochania i zdolność do pracy za główne oznaki zdrowia psychicznego człowieka. Współcześni psychologowie uważają, że aby człowiek mógł kochać, pracować, bawić się i cieszyć się tymi rzeczami, musi posiadać następujące podstawowe oznaki zdrowia psychicznego i emocjonalnego.

Umiejętność kochania drugiego takiego, jaki jest. Umiejętność akceptowania niedoskonałości drugiego, bez idealizacji i dewaluacji.

Zdolność do pracy. Jest to zdolność do tworzenia i tworzenia czegoś, co ma wartość dla osoby, rodziny i społeczeństwa. Chodzi o umiejętność znalezienia i wyboru biznesu, któremu się człowiek poświęca, aby czerpać satysfakcję z wykonywania tej pracy.

Możliwość zabezpieczenia relacji. To umiejętność budowania i utrzymywania zdrowych, stabilnych, bezpiecznych i długotrwałych relacji z bliskimi. Człowiek zdobywa doświadczenie bezpiecznego przywiązania już we wczesnym dzieciństwie. Dziecko wyrasta w bezpiecznej relacji przywiązania i wyrasta na dorosłego, który potrafi na tej podstawie budować relacje.

Zdolność do autonomii. Umiejętność uwzględnienia i zintegrowania wszystkiego, co daje natura i tego, co człowiek był w stanie w sobie rozwinąć. To uczucie jedności z ciałem.

Zdolność do regeneracji po stresie. Jest to umiejętność pokonywania stresu w odpowiedni sposób oraz umiejętność przystosowania się do nowej sytuacji i wyjścia z niej przy jak najmniejszych stratach .

Realistyczna samoocena. Daje osobie zdolność dostrzegania swoich wad, ale ogólnie czuje się dobrze ze sobą, potrafi uczyć się na błędach, a zatem potrafi się do nich przyznać i nie narażać się na ostrą krytykę.

System orientacji wartości. To umiejętność rozumienia norm moralnych i etycznych, ich treści, przy jednoczesnej elastyczności w ich przestrzeganiu.

Umiejętność przeciwstawiania się emocjom. To umiejętność pozostania i przebywania ze swoimi emocjami, przeżywania ich, nie będąc jednocześnie pod ich wpływem. Zdolność przeciwstawienia się wszystkim emocjom polega na umiejętności oddzielenia myśli i emocji od automatycznych działań, umiejętności odróżnienia zewnętrznej rzeczywistości działań od wewnętrznej rzeczywistości uczuć.

Umiejętność bycia świadomym refleksji. Osoby posiadające refleksję są w stanie dokładnie określić, na czym polega ich problem i w związku z tym rozwiązać go w najbardziej opłacalny dla siebie sposób. Jednym z ważnych wskaźników samoświadomości jest poczucie humoru.

Poczucie oddzielenia. Umiejętność uświadomienia sobie, że jesteś sobą, a inny jest drugim. Oddzielenie oznacza zrozumienie, że druga osoba ma intencje odnoszące się do jej własnego kontekstu.

Równowaga pomiędzy koncentracją na sobie i innych. To umiejętność zachowania równowagi pomiędzy tym, co robię dla siebie, a tym, co robię dla innych. Jeśli w tym obszarze nie ma równowagi, dana osoba może doświadczyć oznak depresji, samotności lub rozpaczy.

Powitanie. Zdolność do bycia i odczuwania życia. Zdolność do entuzjazmu, do tworzenia znaczeń.

Umiejętność akceptowania tego, czego nie możemy zmienić. Jest to zdolność do szczerego i uczciwego opłakiwania, odczuwania bólu, smutku w związku z tym, czego nie można zmienić, przy jednoczesnym dalszym życiu . Akceptowanie swoich ograniczeń i lamentowanie nad tym, co ktoś chciałby mieć, ale nie może mieć w pewnych okolicznościach.

Nasz wewnętrzny stosunek do samych siebie odbija się na naszej twarzy. Psychosomatyczne oddziaływanie psychiki i stanu fizycznego skóry może stać się podstawowym czynnikiem kształtującym nasze wrażenie zewnętrzne. Stres emocjonalny może odgrywać kluczową rolę w starzeniu się skóry. Krótkotrwały stres może pobudzić mechanizmy obronne skóry, jednak długotrwały stres może wpłynąć na jej strukturę i przyspieszyć proces starzenia. Zarządzanie stanem emocjonalnym może stać się ważną częścią rytuału piękna. Każda osoba ma swój sposób na piękno. Indywidualne przekonania i harmonia z wewnętrznymi wartościami mogą decydować o tym, w jakim stopniu postrzegamy i akceptujemy własny wygląd.

• Pielęgnacja ciała. To, jak się czujemy fizycznie, ma również wpływ na nasz stan emocjonalny.
• Dbaj o dietę. Zbilansowana dieta pozwala ustabilizować stan emocjonalny.
• Aktywność fizyczna. Zrównoważona aktywność fizyczna.
• Kontrola przyjmowania leków zmniejszających poziom lęku i wpływających na stan emocjonalny.
• Kontrola monitorowania wiadomości powinna być ograniczona w czasie.
• Jakość snu. Zadbaj o swój sen, aby zachować równowagę emocjonalną.
• Odpoczynek. Regeneruj się dzięki rzeczom, które sprawiają ci przyjemność.
• Słuchaj muzyki. Muzyka wpływa na nasze uczucia i może wywoływać różne emocje.

W związku z tym mamy następujące cechy kobiecej psychologii:

• Wrażliwość i emocjonalność
• Częste wahania nastroju
• Potrzeba niezawodnego tyłu
• Obecność emocjonalnego połączenia z partnerem
• Miłość do komplementów
• Dążymy do zjednoczenia
• Potrzeba kontroli
• Troska o innych

Jesteśmy tym, co jemy! Zdrowe odżywianie i bilans wodny są kluczem do dobrego zdrowia, zdrowia fizycznego, energii i dobrego nastroju. Wszyscy wiemy, jak ważny jest zdrowy tryb życia i prawidłowe odżywianie. Sieci społecznościowe reklamują diety, oferują różnorodne programy, a nawet szkolenia uczące zasad zdrowego odżywiania. Najpierw jednak należy odpowiedzieć sobie na pytanie: „Czym jest dla mnie zdrowa dieta i jakie są przeszkody w jej wdrażaniu w życiu codziennym?”. Takie przeszkody mogą być różne, dlatego ich wykrycie i zrozumienie jest kluczem do ich pokonania. Na przykład często danej osobie po prostu brakuje zrozumienia, czym jest zdrowa dieta oraz równowagi spożywanych i wydatkowanych kalorii. Jednocześnie może zaistnieć inna sytuacja, gdy człowiek doskonale rozumie istotę zdrowego odżywiania, ma zbilansowany tygodniowy jadłospis, ale jednocześnie ma psychiczne uzależnienie od słodyczy, bo w ten sposób pokonuje stres jedząc czekoladę. Tutaj potrzebne jest nieco inne podejście do rozwiązania problemu.

Również w dzisiejszych realiach brak czasu na przygotowanie jedzenia jest często największą przeszkodą na drodze do zdrowego trybu życia i zbilansowanej diety. W tym przypadku warto zaznaczyć, że zazwyczaj problemem nie jest brak czasu, ale sposób jego rozdysponowania. Jednak pomimo tego, że wydaje się, że istnieje prosta recepta na rozwiązanie sytuacji, w praktyce zdarzają się przypadki, gdy praktyczne rozwiązanie problemu wymaga dużo czasu, wysiłku, a czasem głębokiego zanurzenia się w relacje rodzinne i poglądy rodziców na temat wychowywanie dzieci. Prosty przepis na sukces: wprowadź kulturę zdrowego odżywiania do wartości rodzinnych, zaplanuj zakupy żywnościowe i menu. I pamiętajcie znane przysłowie: „W grupie lepiej zjeść gotówkę”.

Rzuć palenie. Tytoń ogranicza dopływ tlenu i pogarsza koloryt skóry, utrudnia wchłanianie witamin, a także psuje włosy, czyniąc je bardziej łamliwymi.

Musisz zdefiniować cele, które powinny być jasne dla Ciebie, Twojego umysłu i podświadomości. Dlatego ważne jest, aby jasno zrozumieć swoje cele i sformułować je możliwie szczegółowo. Jest to program, który pobieramy do naszych umysłów i podświadomości. Cele powinny być konkretne, mierzalne, osiągalne, realistyczne i określone w czasie.

Każdy ma swoją skalę wartości: dla kogoś jest to rodzina i dzieci, dla kogoś finanse, możliwość częstych podróży i tak dalej. Dla każdej konkretnej osoby może istnieć wiele elementów szczęścia. Aby naprawdę odnieść sukces, musisz mieć cele we wszystkich głównych obszarach:

• rozwój duchowy;
• rozwój zawodowy;
• rozwój intelektualny;
• zdrowie i uroda;
• związek;
• rodzina;

Planuj z wyprzedzeniem. Osoby wysoce sumienne i zorientowane na cel często przodują w zadaniach wymagających planowania, dyscypliny i dbałości o szczegóły. Badania pokazują, że osiągnięcie celu staje się łatwiejsze, jeśli opracujesz skuteczne strategie i zaplanujesz wszystko z wyprzedzeniem. Dzięki temu możesz przygotować się na radzenie sobie z wszelkimi problemami, które mogą pojawić się w trakcie procesu.

Stan ciągłego skupienia się na celach. Chociaż rozproszenia są nieuniknione, skupienie uwagi na czynnościach istotnych dla celu pomaga szybciej go osiągnąć. Podzielenie celu na mniejsze kroki i skupienie się na jednym z nich może pomóc w utrzymaniu koncentracji i uniknięciu wypalenia lub przytłoczenia. Nie zapomnij jednak przeznaczyć czasu na wypoczynek wysokiej jakości.

Bądź wytrwały Zgodnie z teorią oczekiwań jesteśmy zmotywowani do wysiłku, aby osiągnąć cel, jeśli wierzymy, że doprowadzi to do poprawy wyników i nagrody. Na podstawie oczekiwanych korzyści, a także postrzeganej trudności celu decydujemy, ile wysiłku w niego włożymy.

Pamiętaj o swoich celach. Badania pokazują, że to, jak bardzo zależy Ci na swoich celach i jak bardzo jesteś zaangażowany w ich realizację, wpływa na ilość włożonego wysiłku i, oczywiście, na wyniki. Jeśli potrafisz ocenić, jak przydatny i znaczący jest dla Ciebie cel, możesz lepiej ustalić jego priorytety i zyskać większą motywację do jego osiągnięcia.

Uwierz w siebie. Poczucie własnej skuteczności to wiara osoby w swoją zdolność do wykonywania zadań i osiągania celów. Im wyższe poczucie własnej skuteczności, tym większe prawdopodobieństwo, że wyznaczasz ambitne cele i ciężko pracujesz, aby je osiągnąć. Badania wykazały, że poczucie własnej skuteczności może zwiększyć chęć opanowania nowej umiejętności i wykazania się kompetencjami, próbując wykonywać zadania lepiej niż inni. Zmniejszy to Twój strach przed porażką i pozwoli Ci osiągnąć swoje cele z większą pewnością.

Zmień swoje środowisko. Ważne jest otaczanie się ludźmi, którzy w Ciebie wierzą i potwierdzają Twoją wartość. Pomaga, jeśli oni również wykażą się odwagą, a ty jesteś częścią społeczności, która inspiruje i popycha siebie nawzajem do nowych osiągnięć. Ponadto osoby, które aktywnie poszukują informacji zwrotnych i na nie reagują, z większym prawdopodobieństwem dokonają niezbędnych poprawek w kursie i zmaksymalizują swoje wyniki.

Świętuj małe sukcesy Cieszenie każdego małego zwycięstwa, nawet jeśli napotykasz przeszkody, wzmacnia Twoją wiarę w to, że możesz je pokonać. Prowadzi to do większej pewności siebie. Chociaż wrodzony talent i inteligencja odgrywają dużą rolę, wytrwałość i hart ducha to siły, które utrzymują nas na drodze do sukcesu. Można go rozwijać i udoskonalać, wyznaczając jasne, ambitne cele i skupiając się na ich osiągnięciu.

Współczesny człowiek dąży do sukcesu, piękna, zdrowia i samorealizacji. Pod wpływem mediów i tempa życia kształtujemy sobie wyobrażenie o tym, jaka powinna być idealna osobowość. Często porównując się z tym obrazem odczuwamy niezadowolenie, które skłania nas do zmian. Ale od czego zacząć ścieżkę samodoskonalenia?

Samorozwój to chęć poprawy jakości życia i rozwoju osobistego. Wiele osób marzy o idealnym obrazie siebie: osoby sprawnej, aktywnej i odnoszącej sukcesy, robiącej to, co kocha. Jednak jeśli chodzi o konkretne działania, wielu je odkłada. Samorozwój polega na doskonaleniu pewnych aspektów życia, które wymagają uwagi. Nie da się zmienić wszystkiego na raz – może to wywołać strach i demotywację. Dlatego ważne jest, aby zacząć od jednego obszaru, który wymaga największych zmian.

Jak rozpocząć zmiany? Wiele osób uważa, że ​​zmiana wymaga ogromnych zasobów i możliwości. Ale psychologowie radzą zacząć od małych rzeczy - poświęć 20-30 minut na samodoskonalenie. za dzień. Najpierw musisz określić, który obszar życia wymaga natychmiastowych zmian.

Rozwój duchowy. Rozwój osobisty wymaga świadomości swoich niedociągnięć i pracy nad nimi. Ważne jest, aby pozbyć się negatywnych emocji i poprawić relacje z innymi.

Zdrowie. Zdrowie jest podstawą sukcesu. Ważne jest, aby zwracać uwagę na swoją codzienną rutynę, aktywność fizyczną i odżywianie. Porzucenie złych nawyków poprawi także jakość życia.

Finanse. Jeśli nie jesteś zadowolony ze swoich dochodów lub pracy, powinieneś rozważyć rozwój zawodowy. Uczestnictwo w szkoleniach, kursach i seminariach może pomóc Ci znaleźć nowe możliwości.

Połączenia społeczne. Ważne jest, aby otaczać się pozytywnymi ludźmi, którzy Cię wspierają. Przeanalizuj swój związek i pracuj nad jego poprawą.

Rozwój intelektualny. Rozwój pamięci, uwagi i myślenia pomaga osiągnąć sukces w każdej dziedzinie. Czytanie książek, uczenie się nowych rzeczy – to wszystko przyczynia się do rozwoju intelektualnego.

Stopniowe zmiany. Zmiany wymagają czasu i regularności. Codziennie rób małe kroki, a przyniosą duże rezultaty. Zacznij zmieniać swoje życie już teraz. Zrób mały, ale ważny krok, który zwiększy Twoją samoocenę. Zmotywuj się i zacznij od rzeczy, które naprawdę Cię interesują. Samodoskonalenie może być ekscytującym procesem, który otworzy nowe horyzonty i zmieni Twoje życie na lepsze.

Typowe sytuacje, w których lepiej milczeć i słuchać, niż coś powiedzieć:

• W momentach pełnych emocji. Kiedy emocje osiągają szczyt, tracimy zdolność racjonalnego myślenia. W takich sytuacjach milczenie rzeczywiście może być złotem. Nie chodzi tu o tłumienie emocji czy unikanie konfrontacji. Chodzi o to, aby dać umysłowi przerwę potrzebną do przetworzenia sytuacji i zareagowania racjonalnie, zamiast reagować bezmyślnie.
• Kiedy ktoś wylewa przed tobą swoją duszę. Kiedy przyjaciel, członek rodziny lub kolega przychodzi do nas z ciężkim sercem, instynktownie podpowiadamy, aby udzielić rady lub podzielić się własnymi doświadczeniami. Ale tak naprawdę bardziej przydatne będzie, jeśli po prostu w milczeniu wysłuchasz tej osoby. Przynajmniej dopóki nie powiedziała wszystkiego, co chciała powiedzieć.
• Kiedy zostaniesz sprowokowany do natychmiastowej reakcji. Kiedy czujemy się sprowokowani, nasza instynktowna reakcja może prowadzić do komunikacji raczej reaktywnej niż przemyślanej. W takich chwilach cofnięcie się o krok i wybranie ciszy może zapobiec potencjalnym krzywdom.
• Kiedy masz ochotę plotkować. Każdy z nas znajdował się w sytuacjach, w których plotkowanie wydawało się łatwym sposobem na dopasowanie się do innych lub nawiązanie z nimi więzi. Ale w rzeczywistości milczenie zamiast plotkować sprzyja zdrowszym i pełnym szacunku relacjom ze wszystkimi wokół ciebie.
• Kiedy ważne jest wysłuchanie opinii rozmówcy. Jeśli powiedziano Ci coś ważnego, powinieneś skupić się na tym, co mówi rozmówca i nie przerywać komentarzami ani pytaniami, zanim powie to, co chciał powiedzieć. W rzeczywistości milczenie w takich momentach nie tylko poprawia nasze umiejętności komunikacyjne, ale także sprzyja głębszym więziom z innymi.
• Kiedy pomyśleć, zanim coś powiesz. Czasami zdarza się, że po prostu nie masz gotowej odpowiedzi na to, co zostało powiedziane. W takich momentach lepiej jest zrobić sobie przerwę, aby pomyśleć, a nawet doprecyzować informacje w innych źródłach. Udzielanie bardziej przemyślanych odpowiedzi oznacza popełnianie mniejszej liczby błędów i skuteczniejsze komunikowanie swoich pomysłów.
• Podczas bezproduktywnej kłótni. O sytuacjach emocjonalnych powiedziano już powyżej. Ale kłótnie mogą być również pozbawione emocji. A jeśli okaże się, że rozmówca szczerze nie jest gotowy wysłuchać Twoich argumentów, najlepszym sposobem działania może być milczenie. Da to obu stronom szansę na przemyślenie sytuacji.
• Kiedy słowa są po prostu nieodpowiednie. Kiedy jesteś świadkiem czyjegoś smutku, często najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić, to po prostu tam być. Bezgłośnie.

Psychologowie odradzają udostępnianie informacji o sobie. To delikatna równowaga, która pozwala ci łączyć się z innymi, ale nie na tyle, aby odsłonić swoją wrażliwość lub zagrozić swojemu dobremu samopoczuciu. Należy zauważyć, że poufność nie polega wyłącznie na zachowaniu tajemnicy. Chodzi o zachowanie dla siebie przestrzeni, która nie będzie dotknięta zewnętrznym osądem lub wpływem. W świecie, w którym nadmierne dzielenie się stało się normą, zachowanie pewnych rzeczy w tajemnicy może być potężnym aktem samozachowawczym i poszanowania osobistych granic.

Adresy, które należy zachować w tajemnicy:

Życie osobiste. Psychologia sugeruje, że mądrze jest zachować część życia osobistego dla siebie. W dobie mediów społecznościowych kuszące jest dzielenie się wszystkim, od śniadania po ostatnią sprzeczkę w związku. Jednak nadmierne dzielenie się może czasami prowadzić do poczucia bezbronności, a nawet negatywnych reakcji ze strony innych. Niektóre aspekty życia osobistego lepiej zachować dla siebie. Chodzi o intymne szczegóły relacji, problemy rodzinne i inne bardzo osobiste wydarzenia. Ujawnienie tych szczegółów może prowadzić do niepożądanych opinii, porad lub ocen ze strony innych osób. Kiedy chcesz podzielić się czymś osobistym, musisz zastanowić się, czy jest to naprawdę potrzebne i przydatne.

Finanse. Informacje o pieniądzach lepiej zachować w tajemnicy. Rozmowa o dochodach, zadłużeniu, a nawet oszczędnościach może prowadzić do niezręcznych sytuacji lub niezdrowych porównań. Można omawiać sprawy w sposób ogólny, na przykład cele finansowe lub porady dotyczące budżetu. Szczegóły Twojej sytuacji finansowej mogą jednak prowadzić do niepotrzebnego stresu lub nieporozumień. Finansowa podróż każdego człowieka jest wyjątkowa i nie jest wyścigiem ani rywalizacją.

Cele i marzenia. Badania psychologiczne sugerują, że mówienie o swoich celach może czasami być szkodliwe. Powodem jest zjawisko zwane „rzeczywistością społeczną”. Kiedy ktoś dzieli z kimś cel, mózg odczuwa taką samą satysfakcję, jakby rzeczywiście go osiągnął. Może to zmniejszyć motywację do pracy nad celem. Ponadto, gdy cele są otwarte, możesz być również otwarty na krytykę i wątpliwości ze strony innych, co może jeszcze bardziej utrudnić postęp.

Historia medyczna. Zdrowie to sprawa osobista i ogólnie rzecz biorąc, dobrze jest zachować historię choroby w tajemnicy. Dyskusja na temat problemów zdrowotnych może czasami prowadzić do niechcianych porad lub niepotrzebnych obaw ze strony innych osób. Ponadto w niektórych sytuacjach ujawnienie historii choroby może nawet wywołać skutki prawne lub wpłynąć na życie zawodowe. Informacje te można udostępnić zaufanemu przyjacielowi, członkowi rodziny lub pracownikowi służby zdrowia.

Skargi osobiste. Ciągłe narzekanie i uraza mogą stworzyć negatywną atmosferę i potencjalnie zniszczyć związek. Omawianie osobistych skarg może czasami zostać odebrane jako plotka lub skarga. Nie są to cechy szczególnie atrakcyjne. Może także sprawić, że inni będą kwestionować ich zdolność do skutecznego rozwiązywania konfliktów.

Dobre uczynki. Dobre uczynki mogą przynieść wielką radość i satysfakcję. Jednak gdy dzielisz się tymi działaniami z innymi, czasami może to zmniejszyć to uczucie. Dzielenie się tymi chwilami z innymi może czasami przenieść uwagę z samego aktu na szukanie potwierdzenia lub pochwały. Piękno życzliwości leży w jej czystości i bezinteresowności.

Błędy. Każdy ma historię błędów i niepowodzeń. Są ważne dla naszego osobistego rozwoju, ale niekoniecznie muszą być czymś, co można rozpowszechniać. Utrzymując je w tajemnicy, jednostka decyduje się żyć teraźniejszością i przyszłością, a nie przeszłością.

Problemy rodzinne. Każda rodzina ma swoje trudności i problemy, ale otwarta dyskusja na ten temat może czasami wyrządzić więcej szkody niż pożytku. Problemy rodzinne są głęboko osobiste i często złożone. Ich rozpowszechnianie może prowadzić do niechcianych opinii, ocen, a nawet nieporozumień. Może również nieumyślnie nadwyrężyć relacje rodzinne. Szacunek do życia prywatnego pomaga zachować harmonię w rodzinie i pozwala rozwiązywać problemy wewnętrzne.

Osobiste przekonania. Osobiste przekonania, religijne, polityczne czy filozoficzne, stanowią podstawową część osobowości. Jednak otwarte dzielenie się nimi może często prowadzić do gorących dyskusji, a nawet konfliktów. Przekonania są głęboko osobiste i mogą się znacznie różnić. Dyskusja na ich temat może czasami prowadzić do kłótni lub poczucia, że ​​nie jesteś rozumiany.

Ciekawe wiadomości. Wielu członków klasy średniej walczy o gromadzenie bogactwa i osiągnięcie stabilności finansowej w dzisiejszej gospodarce. Nawet jeśli zarabiają przyzwoite dochody, pewne nawyki mogą sabotować ich wysiłki na rzecz osiągnięcia sukcesu finansowego. Życie z niską samooceną może przypominać chodzenie po polu minowym z zawiązanymi oczami. Nigdy nie jesteś pewien swojej wartości i często nie doceniasz siebie, nawet nie zdając sobie z tego sprawy.